Hawańczyk

muminy 087_0W sierpniu 2013 roku zakończyliśmy w naszej hodowli rozdział ,, Berneński Pies Pasterski”. Nasze serca zawsze będą przepełnione miłością do tej rasy. Fanta, Gaja, Goliat, Car, Dobranoc, Amadeusz to psy które dostarczyły nam wiele radości, były nasza dumą i ważną częścią naszej Rodziny.

W chwili obecnej otacza nas gromadka hawańczyków. Dlaczego właśnie ta rasa?

Hawańczyki są wesołe, zabawne, czujne, niezwykle kontaktowe. Te małe trzpioty o czułym serduszku zawładnęły nami bez reszty. Bawią się bez przerwy, uwielbiają dzieci, radośnie witają każdego przybysza i figlują nawet z kotem.
Kiedy nastają pochmurne, deszczowe dni uśmiech gości na naszych twarzach niczym niezmącony. Nasze małe włochate kulki szaleją, usiłując wciągnąć nas do zabawy. Polecam te rasę wszystkim. Zapraszam do zapoznania się z informacjami na temat hawańczyka na naszej stronie. Jeśli chcecie Państwo zachować pogodę ducha, śmiać się do łez, podróżować ze swoim przyjacielem – kupcie hawańczyka. Będziecie zachwyceni!!!
ZAPRASZAMY!!!

WZORZEC RASY
Hawańczyk

Wzorzec FCI nr 250

Kraj rozwoju rasy: KUBA

Patronat: FCI

Krótki rys historyczny:
Rasa ta pochodzi z zachodniego rejonu śródziemnomorskiego i rozwinęła się wzdłuż wybrzeży Hiszpanii i Włoch.
Wydaje się, że psy te dość wcześnie zostały sprowadzone na Kubę przez marynarzy włoskich.
Przez pomyłkę, ze względu na najczęstszy kolor tych psów (kolor tytoniu – brązowo – rudy) zrodziła się legenda o rodzimym pochodzeniu tej rasy z Hawany, stolicy Kuby.
Wydarzenia historyczne spowodowały zupełne zaginięcie dawnych linii hawańczyków na Kubie. Nieliczne potomstwo przetrwało w USA po wywiezieniu z wyspy nielegalnie.

Wygląd ogólny:
Hawańczyk jest małym, żywym psem, niskim na kończynach z szatą długą, obfitą, miękką i ; milej widzianą – falującą.
Jego ruch jest żywy i sprężysty.

Proporcje:
długość kufy jest równa odległości między stopem a guzem, potylicznym.
Stosunek długości tułowia( mierzonego od szczytu łopatki do końca pośladków) do wysokości w kłębie wynosi 4:3.

Zachowanie, charakter: nadzwyczaj żywy, łatwy do ułożenia jako czujny stróż.
Serdeczny z natury, wesoły, jest miły, czarujący, swawolny i nieco skory do błazeństw.
Lubi dzieci i może bawić się z nimi bez końca.

Głowa: średniej długości, stosunek długości głowy i tułowia (mierzonego od kłębu do nasady ogona) wynosi 3:7.

Czaszka: płaska lub bardzo nieznacznie wysklepiona, duża, okolica czołowa słabo rozbudowana.
Czaszka widziana z góry jest zaokrąglona z tyłu i prawie prostopadła i kwadratowa z pozostałych trzech boków.

Stop: Umiarkowanie zaznaczony.

Nos: czarny.

Kufa: zwężająca się lekko w kierunku nosa, ale nie gwizdkowata ani graniasta.

Wargi: delikatne, suche, nie obwisłe.

Zgryz: nożycowy. Cenione uzębienie kompletne. Brak P1 i M3 tolerowany.

Policzki: bardzo płaskie, nie wystające.

Oczy: dość duże, w kształcie migdała, brązowe w jak najciemniejszym odcieniu. Łagodne w wyrazie. Obwódki oczu ciemnobrązowe lub czarne.

Uszy: osadzone dość wysoko, opadające wzdłuż policzków, tworzące niewielki fałd, który je lekko unosi. Ich końce są lekko spiczaste. Pokryte są włosem tworzącym długie frędzle. Nie odchylone jak ramiona wiatraka, ani nie przylegające ściśle do policzków.

Szyja: średniej długości.

Tułów: długość tułowia przekracza nieco wysokość w kłębie.

Linia górna: prosta, nieco wysklepiona w okolicy lędźwiowej.

Zad: nieco opadający.

Żebra: dobrze wysklepione.

Brzuch: wyraźnie podciągnięty.

Ogon: noszony w górze, bądź w formie łuku, bądź – lepiej – zawinięty na grzbiecie. Okryty jest szatą tworzącą długie, jedwabiste frędzle.

Kończyny przednie: proste i równoległe, suche, dobry kościec. Odległość między podłożem i łokciem nie powinna być większa niż między łokciem a kłębem.

Kończyny tylne: dobry kościec, kątowanie umiarkowane.

Łapy: nieco wydłużone, małe, zwarte.

Ruch: hawańczyk ma chody uderzająco lekkie i elastyczne, podkreślające jego wesoły charakter. Swobodny ruch kończyn przednich w linii prostej z podążającymi za nimi kończynami tylnymi.

Szata:

Gatunek włosa: podszycie wełniste, słabo rozwinięte, często zupełnie nieobecne.
Włos okrywowy bardzo długi (12-18 cm u dorosłego psa), miękki, prosty lub falisty może tworzyć loki.
Jakiekolwiek zabiegi fryzjerskie, wyrównywanie długości włosa nożyczkami lub depilowanie są zabronione.
Wyjątek stanowi uporządkowanie włosa na łapach, które jest dozwolone, włosy na czole mogą być nieco skrócone, aby nie zakrywały oczu i na pysku mogą być nieco przycięte, lecz lepiej pozostawić je w stanie naturalnym.

Kolor szaty: są dwie odmiany kolorystyczne:

1) rzadko spotykana czysto biała, płowa w różnych odcieniach, od jasno płowego do koloru hawana (brązowo-rudy kolor tytoniu), łaty w tych kolorach, lekkie przyciemnienia są dopuszczalne.

2) Kolory szaty i łaty w kolorach wymienionych w poprzednim punkcie (białe, jasnopłowe do koloru hawana) z łatami czarnymi, szata czarna.

Wielkość: wysokość w kłębie od 23 do 27 cm, tolerancja 2 cm.

Wady: wszystkie odchylenia od wyżej przedstawionych cech powinny być uznane za wadę i oceniane z uwzględnieniem ich stopnia.

Wady poważne:

  • brak typu w wyrazie ogólnym,
  • kufa graniasta lub gwizdkowata, której długość nie jest identyczna z długością czaszki
  • oczy drapieżnego ptaka,
  • oczy zbyt głęboko osadzone lub zbyt wyłupiaste
  • cętkowane brzegi powiek
  • tułów zbyt długi lub zbyt krótki
  • front w kształcie liry (nadgarstki ustawione zbieżnie, łapy odstawione na zewnątrz)
  • łapy zniekształcone
  • prosty ogon, nie noszony nad grzbietem
  • twardy włos, mało obfity,
  • krótka szata (z wyjątkiem szczeniąt),
  • szata po zabiegach fryzjerskich

Wady dyskwalifikujące:

  • przodozgryz lub tyłozgryz
  • cętkowany nos
  • ektropium,
  • entropium (powieki wywinięte na zewnątrz lub zawinięte do wewnątrz)
  • brzegi powiek pozbawione pigmentu
  • wysokość powyżej lub poniżej podanych we wzorcu.

Uwaga: samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra w worku mosznowym.